ალბათ ყველას ჰყავს ერთი ისეთი მეგობარი, რომელიც ბავშვობიდან სადღაც შორიახლოს ტრიალებს. ჩემი ასეთი მეგობარი იმით გამოირჩევა სხვებისგან, რომ რაც თავი მახსოვს, მისი ცხოვრება ჩემთვის სერიალია და მისი ყოველი მოსვლა ნიშნავს მორიგ სერიას, რომელიც რა თქმა უნდა, მისი წასვლის წინ შეწყდება და მე მოთმინებით დაველოდები მომდევნოს.
სანამ თხრობას განვაგრძობდე, მისი ფსიქოლოგიური პორტრეტი ბლოგის ენაზე:
მაცაცო – 21 წლის (თითქმის 22)
ფეისბუქზე ხშირად შეიმჩნევა:
„miyvarxartttt marto chemebiiiiii:X:X:X:X :*:*:**:”
მსგავსი სტატუსებით.
ასევე ასო V-ს ნაცვლად U-ს წერაში: მაგ:
Moual da mogwer! ან Xualamde:*:*:*:*
ასეთ მომენტებში მინდა მისი ცისფერი თვალები ბუდიდან ამოვთხარო და ვაჭამო, ან კლავიატურაზე არსებული V ასო თავზე გადავალეწო!!…
მაგრამ….
