იქ, ჰონსიუს კანტოს რეგიონში, სულ მარტო აღმოჩნდები . ტოკიოში სული შეგეხუთება…
როცა შეფარდება 1/12M გამოდის, გყლაპავს რეგიონი და ხალხის ნაკადში ისე იზილები, როგორც იაპონურ ბრინჯის სალათში სიმინდის ფქვილი.
ტოკიოს ტელეანძა, ეიფელის კოშკზე 9 მეტრით უფრო მაღალია. მაგრამ მხოლოდ ჰგავს მას – ეიფელი, ეიფელია (მერე რა, რომ მე სულაც არ მიზიდავს პარიზი თავისი ეიფელით).
როგორც ჭეშმარიტი შოპაჰოლიკი, შენც მოივლი გინძას და თავისუფლებას შეისუნთქავ, მაგრამ მარტო იქნები… მარტო ხალხის ძალიან დიდ მასაში.
მოდო გაკუენ კოკუნ ტაუას წინ უსუსურობის გრძნობა შეგიპყრობს, თუმცა ეს საუკეთესო ადგილია იმის აღსაქმელად თუ რა დიდია ეს პატარა სამყარო.
მეტროსისტემების ქსელში დაიხლართები, მაგრამ ფერების მიხედვით დაიმახსოვრებ მათ – თუ საერთოდ ჩახვალ იქ, ქვემოთ… (და ალბათ ჩახვალ)
ეროვნულ მუზეუმში შეხვალ და ალბათ ბევრი რამ მოგეწონება, მაგრამ არაფერი იქნება შენი.
ტოკიოს უნივერსიტეტსაც ჩაუვლი და გაგაღიზიანებენ სექსუალური იაპონელი სტუდენტები (Girls y u so good) (more…)
March 