ფეისბუქი

თბილისი…?!

კატმანდუში მზე წითელია. ფრანკფურტში? ფრანკფურტში – პუნქტუალური. სამაგიეროდ, თბილისი მზის და ვარდების მხარეა, უფრო სწორად, რაც ვარდები გადავაგდეთ, მხოლოდ მზის.

გუშინ პირველად მივხვდითქო, რომ თბილისი მიყვარს… თუ იმ გრძნობას არ ჩავთვლით, ყოველ რამდენიმე დღიან თბილისთან დაშორებაზე, ქალაქში დიღმის მხრიდან შემოსვლას რომ ახლავს ხოლმე თან…
არაფერი განსაკუთრებული, არც ფირუზისფერი ცა და არც ზურმუხტისფერი ხმელეთი… უფრო თეთრი წინდებით ტალახში მუხლებამდე ჩაფლული, უფეხსაცმელებოდ ბოდიალი, ბევრი კარგი და ბევრი ცუდი, ზემოდან ერთ დიდ განათებულ ბურთად აციმციმებული თბილისი მიყვარს. თბილისი, რომლის უბნებშიც ჩემი მეგობრები დააბიჯებენ, აი იმ ქუჩის ბოლოს, ერთერთ ბინაში ჩემი მეგობარი რომ ცხოვრობს.

თბილისი, ჩემი მეხსიერებიდან? (more…)

რა არის ფინთერესთი?

??.. >.<

ეს კითხვა პირველად მაშინ გამიჩნდა, როცა ფეისბუქის ნიუს ფიდში ჩემი მეგობრების მიპინული რაღაცები შევამჩნიე

– someone pinned something on pinterest.

→ ფინთერესთი სოციალური ქსელია, რომელზეც:

სხვა სოციალური ქსელების მსგავსად, გაივლი რეგისტრაციას, ქმნი პროფილს და პირველ ეტაპზე, შენს გვერდზე სრული სიცარიელეა. თუმცა, ამ სიცარიელეს მართკუთხედის ფორმის ნიშნები ახლავს თან, ისინი განიშნებენ, რომ უნდა შექმნა დაფა (board).

რისთვის არის საჭირო დაფა? ან რას ემსახურება ეს სოციალური ქსელი?

ფინთერესთი ამ დაფების საშუალებით, გთავაზობს წესრიგში მოიყვანო და სხვებსაც გაუზიარო ის, რასაც შენ ყოველდღიურად ნახულობ ინტერნეტ სივრცეში. დაფებს (დაფა ცოტა უხერხულად ჟღერს, ამიტომ მე ბორდს ვეძახი) ადამიანები იყენებენ სხვადასხვა დანიშნულებისთვის: ქორწილის დასაგეგმად, ტანსაცმელის შესარჩევად – გარდერობის განახლება, რეცეპტების შესაგროვებლად და ა.შ

შენ არამხოლოდ საკუთარი დაფის შექმნა, არამედ სხვების დაფების თვალიერება შეგიძლია. ეს იმდენად საინტერესო პროცესია, ხანდახან საათობით ვათვალიერებ სხვის ბორდებს, მით უმეტეს, თუ მათი გემოვნება და ინტერესები ჩემსას ემთხვევა. თან, რამდენჯერმე სხვა ბორდების თვალიერებისას ის მომენტიც მქონდა “მე რატომ არ მაქვს ამ ტიპის დაფა?” ანუ, სხვისი დაფის შთაგონებით, იმავე თემატიკაზე ჩემი დაფაც შემიქმნია.

→ როგორ გამოიყურება დაფები ფინთერესთზე: (more…)

27 ლეველიანი ბაღი, ანუ “ფერმიდან” მარკეტამდე

ბოლო დროს, ფეისბუქზე ერთ თამაშს ვთამაშობდი, სახელად Astro Garden. დაახლოებით იმ ტიპის თამაშია, საყოველთაოდ ცნობილი “ფერმა” რომ არის, თუმცა ფერმისგან განსხვავებით, აქ როცა შენს კარ მიდამოს არ უვლი, ბაღი ჯუნგლებს ემსგავსება და ველური ხეებით ივსება.

სწორედ ეს თამაში გამახსენდა, დასავლეთ საქართველოში მიტოვებულ ბაღებსა და ვენახებს რომ ჩავუარე მგზავრობისას. მწვანედ ახასხასებული, მაგრამ ველური ხეებით სავსე მონაკვეთზე, მხოლოდ ჯერ კიდევ შემორჩენილი ღობე გამცნობდა “აქ ოდესღაც ბაღი იყო”

გრძელი გზა მქონდა გასავლელი და ფიქრისთვის საკმაო დრო. როგორც ასეთ დროს ხდება ხოლმე აზრები ერთმანეთს მიჰყვა და დავფიქრდი რატომ შეიძლებოდა რომელიმე ამ ბაღის პატრონს მუშაობა შეეწყვიტა და ველური ხეებისთვის გაეწირა ის?

ჩემი Astro Garden-ის ბაღი გამახსენდა, დიდი ხანია აღარ შევსულვარ და ალბათ იქაც ასეთი ჯუნგლებია. რატომ აღარ შევდივარ? (more…)

Freedom Music Event

პარასკევს დილიდან სიცხე მქონდა, მაგრამ ამ ივენთს თითქმის ერთი კვირა ველოდებოდი, შესაბამისად წასვლა არ გადამიფიქრებია და საღამოს 11-ის წუთებზე უკვე ტელევიზიის პავილიონის წინ ვიდექი ჯესისთან და რამდენიმე ნაცნობთან ერთად. ბლოგერებიდან ჩვენ გარდა კიდევ გიორგი მანთიძე და ქილიფა იყვნენ, რომლებსაც უკვე შესულებს მოვკარი თვალი დიდი ფანჯრიდან (სამივეს ბლოგზე შეგიძლიათ წაიკითხოთ ივენთის შესახებ)

ცოტა არ იყოს პრობლემური ფეისკონტროლის გავლის შემდეგ პავილიონში შევედით და შესასვლელშივე მოვაწერეთ ხელი პატარა ბარათებზე (სადაც ხელმოწერით ვადასტურებდით, რომ ვართ სრულწლოვნები და ფოტოგადაღების უფლებას ვიძლევით)… სამაჯურებიც გაგვიკეთეს.

დარბაზში შევედით… (more…)

ქუჩაში ერთი ჩვეულებრივი გოგო ხარ…

ჰო, შენ ქუჩაში მიმავალი ერთი ჩვეულებრივი გოგო ხარ, სხვებისგან არაფრით გამორჩეული.

მერე ფეისბუქი ყველაფერს ცვლის.

→ იცვლება პროფილის ფოტო, მეგობრების რაოდენობა, შენი ალბომები…

→ იცვლება რილეიშინშიფ სტატუსი single → in relationship→ married

→ მატულობს შენით დაინტერესებული მომხმარებლების რაოდენობა…

შენ ფეისბუქის ყველა მომხმარებლის ნიუს ფიდში ხარ და ყურადღებას იპყრობ. გაკრიტიკებენ, განგიხილავენ და გაფასებენ ყველა კრიტერიუმით.

ზოგი სუბიექტურად, ზოგი ობიექტურად, თუმცა რაც მთავარია შენ ერთი ჩვეულებრივი გოგო იყავი ქუჩაში, არაფრით გამორჩეული და ვერც ვერავის ყურადღებას იქცევდი მანამ, სანამ…. (more…)

ბავშვები დახმარების მოლოდინში

საერთოდ არ მეხერხება გულისამაჩუყებელი პოსტების წერა, არც ზედმეტად გულისხმიერსა და კეთილ ადამიანად მომიაზრებენ გარშემომყოფები (ალბათ) და ბავშვებისადმი განსაკუთრებით თბილი ქცევებიც არ მახასიათებს, მაგრამ… არის ერთი “მაგრამ”, რომლის წინაშე მეც, ეს ერთი შეხედვით ცივი ადამიანი, ვითრგუნები და ყელში ბურთივით მაწვება …

(more…)

ინტერნეტი ჯიბეში (“მობილური” თაობა)

მე არ ვარ მობილური ტელეფონების სპეციალისტი. არც სუპერ მოდურ ტელეფონზე მეოცნებე ადამიანი ვარ, რომელსაც ოღონდ კარგი ტელეფონი ჰქონდეს და დაგლეჯილი ფეხსაცმელი არ შეაწუხებს.

რა თქმა უნდა, კარგია როცა კარგი ტელეფონი და სხვა (თუნდაც ფეხსაცმელი) ასევე კარგი გაქვს, მაგრამ თბილისის ქუჩებში, ძირითადად თვალში მხვდება ხოლმე ცუდად ჩაცმული და ტექნიკის ხამი საზოგადოება.

იმის გამო, რომ ტელეფონი ჩემთვის მეათეხარისხოვანია, ბოლო წლების მანძილზე სულ უბრალო და უაზრო ტელეფონებით დავდივარ.

ჩემი წინა ტელეფონი მოტოროლა L6 (ვარდისფერი), ისევე უბრალო იყო, როგორც ახლანდელი ნოკია 2600.

როგორ გახდა მობილური ტელეფონი მასთჰევი? (more…)

არ გათხოვდე მაცაცო!

ალბათ ყველას ჰყავს ერთი ისეთი მეგობარი, რომელიც ბავშვობიდან სადღაც შორიახლოს ტრიალებს. ჩემი ასეთი მეგობარი იმით გამოირჩევა სხვებისგან, რომ რაც თავი მახსოვს, მისი ცხოვრება ჩემთვის სერიალია და მისი ყოველი მოსვლა ნიშნავს მორიგ სერიას, რომელიც რა თქმა უნდა, მისი წასვლის წინ შეწყდება და მე მოთმინებით დაველოდები მომდევნოს.

სანამ თხრობას განვაგრძობდე, მისი ფსიქოლოგიური პორტრეტი ბლოგის ენაზე:

მაცაცო – 21 წლის (თითქმის 22)

ფეისბუქზე ხშირად შეიმჩნევა:

„miyvarxartttt marto chemebiiiiii:X:X:X:X :*:*:**:”

მსგავსი სტატუსებით.

ასევე ასო V-ს ნაცვლად U-ს წერაში: მაგ:

Moual da mogwer! ან Xualamde:*:*:*:*

ასეთ მომენტებში მინდა მისი ცისფერი თვალები ბუდიდან ამოვთხარო და ვაჭამო, ან კლავიატურაზე არსებული V ასო თავზე გადავალეწო!!…

მაგრამ….

(more…)

7 მარტის ქრონიკა!

„ – გაცნობებთ, რომ ბრალი გედებათ სხვისი ყურადღების უკანონოდ მიპყრობაში, გაითვალისწინეთ, ყველა თქვენს მიერ დაწერილი პოსტი და სიტყვა შესაძლოა გამოყენებულ იქნას თქვენს წინააღმდეგ, თქვენ გაქვთ დუმილის უფლება!“

ეს სიტყვები სხაპასხუპით წარმოთქვა და დაკავების ოქმის ასლი ჩამიკუჭა ხელში (თუმცა სულაც არ უთქვამს, რომ ეს ნაგავი დაკავების ოქმის ასლია, ალბათ იმიტომ რომ იცის, ჩემი იურიდიული განათლების შესახებ)

თვალებში მიორდება და ვცდილობ ფოკუსი ოქმზე გავასწორო, ყურებში ისევ ზარივით მესმის მისი სიტყვები და ვერაფრით ვერ ვაკავშირებ დანაშაულს „პოსტთან“ ნუთუ ბლოგის გამო მიჭერენ?

ძალიან მცირე დროში, ნახევრად ღია უფანჯრო ოთახში ვარ, რკინის სქელი ბოძები და მხოლოდ გაჯით შელესილი კედლებია. ხო, კიდევ ჭუჭყიანი ნიჟარა(ე.წ „რაკოვინა“) კარების უკან. მე რა მაქვს? მაქვს რამდენიმე ღერი სიგარეტი, ჩემი ტელეფონი, ჩემი ჯინსის შარვალი მიჭირავს ხელში (მეორე მაცვია), ტატუ და სიცარიელე. უჰაერობაა, მცხელა!!

(more…)

ნაგავი ლეპტოპის მიმდებარე ტერიტორიაზე

უკვე რამდენიმე დღეა ვაპირებ ჩემი ოთახის და ხო, ჩემი ლეპტოპის მაგიდის დალაგებას.

ზოგადად ლეპტოპთან ზომბივით ვზივარ და ამავე მდგომარეობაში ვნთქავ ჩემს შორიახლოს “შემთხვევით” აღმოჩენილ ყველანაირ საკვებს, ვეწევი სიგარეტს და მერე ეს ყველაფერი – დაწყებული ქაღალდებით, დამთავრებული ცარიელი კოლოფებითა და ბოთლებით მაგიდაზე გროვდება (თანაც ისე სწრაფად, რომ ვფიქრობ ხოლმე, როდის მოასწრო ამდენმა ნაგავმა დაგროვებათქო)

და აი, დღესაც, მეგობრისგან რომ მოვედი მაგიდას შევხედე და რადგან ლეპტოპი გათიშული იყო, მის გარშემო დაგროვებული ნაგვის დანახვაც შევძელი : )

გადავწყვიტე, სანამ ჩავრთავდი და ფეისბუქს მივაშტერდებოდი, ჯერ დამელაგებინა.

ასეც მოვიქეცი და დალაგების შედეგად ამოვიღე!:

სნიკერსის ქაღალდი, რომელშიც ოდესღაც შოკოლადი იდო და ჩემს ცუდ ხასიათზე ყოფნას შეეწირა სავარაუდოდ