პოსტი ჩემზე

მე ხშირად მეცვლება გემოვნება.

თუ თავს მომაბეზრებ, გამაბრაზებ ან ცუდ ხასიათზე დამაყენებ მე შემიძლია შეგაშინო ჩემი სიმღერით… (სიმღერით შეშინებული ასევე შეიძლება აღმოჩნდე, თუ ჩემს აბაზანას შემთხვევით ჩაუვლი, როცა მე შიგნით ვბანაობ)

ფოტოების გადაღება არ მიყვარს, როცა ეს ჩემი ინიციატივით არ ხდება, სამაგიეროდ, როცა  მინდა დედაჩემის მიერ შემთხვევით ოთახში ჩავლას მოსდევს ტექსტი:

– გამომივიდა ნაომი კემპბელი 

დღის განმავლობაში ვსვამ 9-10 ჭიქა ყავას

ძირითადად მძინავს ორ დღეში ერთხელ (თუმცა იმდენ ხანს, რომ მერე შემიძლია 2 დღე არ დავიძინო)

დიასახლისის ანტონიმი რომ იყოს საჭირო ნამდვილად ჩემს სახელს დაარქმევდნენ (რაც ჩემი ცხოვრების უდიდეს მინუსად მიმაჩნია, სრული სერიოზულობით)

მინდა ცარიელი სახლი (როგორც ადამიანებისგან, ისე ავეჯისგან) – ბევრი სასმელით, ყავით, ინტერნეტით და დიდი აბაზანით.

ბედნიერებისთვის მჭირდება – ზემოთხსენებული სახლი, კარგი სექსი და კარგი კვება (დანარჩენს თვითონ მოვაგვარებ)

ერთფეროვნებას წყობილებიდან გამოვყავარ (ეს ეხება ყველაფერს გამონაკლისის გარეშე)

მიყვარს ახალი საქმის დაწყება (თუმცა ყოველთვის მირჩევნია ეს საქმე სხვამ დაამთავროს)

Diary Under My Bed

-ლამაზი ხარ ახალგაღვიძებული, მომწონს შენი აჩეჩილი თმა და დასიებული სახე, ზარმაცი ემოციები და ზანტი მოძრაობა…

-ჰმ..

– როგორი ბანალური ვარ არა? ან იქნებ ზედმეტად სნობი, ამ აზრებს რომ ბანალურს ვეძახი, არადა მართლა მომწონს!

ფანჯრის რაფიდან ჩამოხტა  და აჩეჩილი თმა სარკეში ხელის სავარცხელისებური მოძრაობით შეისწორა. გაზის ქურას მიადგა ძალიან, ძალიან ახლოს და წამის მეასედში გავიგონე ცხელი წყლის ფინჯანის ძირთან შეჯახების ხმა.

დიდი ჭიქა აქვს, შავი, ცისფერი წარწერებით, ან შეიძლება სულაც არაა დიდი, ამ ჭიქის დანახვაზე სულ ყავა ახსენდება.

რასაც გულგრილი ვერასოდეს ჩავუვლი (ნაწილი 2)

არის რამე ისეთი, რასაც ქუჩაში გავლისას გულგრილად ვერ ჩაუვლით? ჩემთვის კი! პირველი ნაწილის სანახავად დაკლიკეთ ვარსკვლავს * 

ამ ნაწილში ცოტა უფრო სხვა თემაზე – უსულო საგნებიდან სულიერზე გადავალ. ჰო, ჰო სულიერზე აი თქვენზე და ჩემზე თუმცა ქუჩაში მიმავალს შეიძლება საერთოდ არც შემოგხედოთ.

ეს მხოლოდ ქალებზე მემართება. მერე რა, რომ მეც ქალი ვარ და იმ ლამაზფეხება, შოკოლადისფერ გოგოს არაფერს ვთავაზობ.  მერე რა, რომ ქუჩაში მიმავალს თუ ფორთოხალივით მრგვალი მკერდი მიმიზიდავს და მასთან გასაცნობად არ მივალ მხოლოდ იმიტომ, რომ გოგო ვარ და ალოგიკურია. სიმართლე გითხრათ  სასიამოვნო გულის აჩქარება და ჩემი რამდენიმეწამიანი გაშტერება ბევრად უფრო სასიამოვნო მგონია ვიდრე იმ მამაკაცებში აღძრული ემოციები, რომლებიც ქუჩაში ლამაზმანს თვალს აყოლებენ.

ვერასოდეს, ვერასოდეს ჩავუვლი გულგრილად – გრძელ, სექსუალურ ფეხებს, კარგი ფორმის თეძოებს და მკერდს, ლამაზ სილუეტს და ცხვირს! მოკლედ რომ ვთქვა – ლამაზ ქალს! თუმცა ჩემთვის ლამაზი – შეიძლება ვინმესთვის სულაც არ იყოს ისეთი, როგორსაც მე ვხედავ, იმიტომ რომ ჩემთვის მთავარი გარკვეული კრიტერიუმები და დეტალებია და შესაძლოა კონკრეტული აქსესუარის ან დეტალის გამო მიიქციოს ჩემი ყურადღება

რამდენიმე ფოტო ჩემი ფოლდერიდან:

ფლეშმობი საქართველოში (?? oO)

წარმოიდგინე სიტუაცია, მიდიხარ ქუჩაში, თან რაღაცაზე ფიქრობ. შენს გარშემო უამრავი ადამიანი მოძრაობს როგორც ეს ჩვეულებრივ ხდება ხოლმე ცენტრალურ ქუჩებზე და შენც როგორც ყოველთვის ზუსტად ისე უვლი გვერდს თითოეულ მათგანს, უმეტესობას არც უყურებ მაგრამ უცებ ხედავ როგორ ეცემა მწვანე მაისურში გამოწყობილი ბიჭი, უცებ მისი მეგობარი გოგონაც ეცემა, ხედავ როგორ ეცემა შენს გარშემო ყველა მიყოლებით და პანიკდები, და აღარ იცი შენც დაეცე თუ იმ ქერათმიან ლამაზმანს დაეხმარო შენს წინ რომ გდია და დეკოლტეში მადისაღმძვრელად მოუჩანს მკერდი, თუმცა რა დროს მკერდია ამდენი ხალხი ძირს რატომ ყრია?