თბილისი, საქართველო

BDSM მოლოდინიდან კონკიას Love Story-მდე, გრეის 50 ელფერი

“შენმა ქმარმა იცის ამ კინოზე რომ ხარ?” – “ეხუმრება” ჩემ გვერდით მჯდომი გოგო მეგობარს ფილმის დაწყებამდე და საოცარი შეფასებების სეზონიც გაიხსნა, ფილმის ყურების პარალელურად, სინქრონში ვისმენდი “ქმრისგან გამოშვებული” გოგოს კომენტარებს ჯემი დორნანის ტრაკზე, დაკოტა ჯონსონის ქცევებზე და უეცრად მოსულ წვიმაზეც კი.

Fifty Shades of Grey

shades1

➜ ფილმმა 12.326 მომხმარებლის შეფასებით 10-დან 3.2 ბალიანი რეიტინგი დაიმსახურა, რაც საკმაოდ ცუდი შეფასებაა, მაგრამ მოდი შევთანხმდეთ, რომ ვერანაირი რეიტინგი ვერ გაუქრობს ადამიანებს გარყვნილებისკენ ლტოლვას.  მაგალითად, წიგნი Fifty Shades of Grey მხოლოდ 20 მილიონ მკითხველს მოეწონა, სამაგიეროდ ჯამში 100 მილიონზე მეტმა შეიძინა.

“სტუდენტი ანასტასიას ცხოვრება სამუდამოდ იცვლება მას შემდეგ, რაც ხვდება სიმპათიურ ბილიონერს, კრისტიან გრეის” – ერთი შეხედვით, ჩვეულებრივ კონკიას ისტორიაში, წამოწეულია თემა, რომელზეც ადამიანებს წარმოდგენა არ აქვთ –

There is but one rule: hunt or be hunted

D/s – ანუ Dominance and submission ეს არის სექსუალურ ქცევათა ერთობლიობა, სადაც ადამიანები თავისი ნატურალური სექსუალური ხასიათის შესაბამისად ღებულობენ იმას, რაც მოსწონთ. დომინანტი დომინირებით, საბი კი მორჩილებით,  ნასიამოვნები რჩება და ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ სექსუალური ცხოვრების გარეთ, ანუ ყოველდღიურობაში ეს ხასიათი, შესაძლოა საერთოდ არ იყოს ობიექტის პიროვნულ თვისებებთან ახლოს.

BDSM – როგორც სექსუალური ქცევა, ეროტიკული აქტივობა თავისი წესებით, რომელთა გადაჭარბებითაც  ურთიერთობა როლური თამაშიდან ძალადობაში გადადის. ზღვარი BDSM-ით მიღებულ სიამოვნებასა და შეურაცხმყოფელ ძალადობას შორის საკმაოდ ბუნდოვანია, იმდენადაც კი, რომ ზოგჯერ სექსუალურ ქცევაში მონაწილე მხარეს აბნევს. ის ვერ ხვდება, უნდა მიიღოს სიამოვნება, თუ უნდა იგრძნოს თავი ძალადობის მსხვერპლად, ან მოძალადედ. (more…)

5 Not for everyone ბარი თბილისში

როგორც საღამოობით რელაქსაციისა და ლუდის მოყვარულს, ხშირად შემხვდები რომელიმე მსგავს დაწესებულებაში ↷

bars in tbilisi

 გაითვალისწინე ➡ თუ  ბარის შერჩევისას პეროს სახლში დატოვება არ  გამოგდის, აქედან არც ერთი ბარი არ მოგეწონება

მე აქ იმიტომ დავდივარ, რომ:

  • ვხვდები მეგობრებს
  • ადეკვატურ ფასად ვსვამ ლუდს
  • გარემო მოკლებულია პედანტ, პეროგაყრილ საზოგადოებას

Well ჩემი Not For Everyone ბარების ხუთეული ასე გამოიყურება

(more…)

27 ლეველიანი ბაღი, ანუ “ფერმიდან” მარკეტამდე

ბოლო დროს, ფეისბუქზე ერთ თამაშს ვთამაშობდი, სახელად Astro Garden. დაახლოებით იმ ტიპის თამაშია, საყოველთაოდ ცნობილი “ფერმა” რომ არის, თუმცა ფერმისგან განსხვავებით, აქ როცა შენს კარ მიდამოს არ უვლი, ბაღი ჯუნგლებს ემსგავსება და ველური ხეებით ივსება.

სწორედ ეს თამაში გამახსენდა, დასავლეთ საქართველოში მიტოვებულ ბაღებსა და ვენახებს რომ ჩავუარე მგზავრობისას. მწვანედ ახასხასებული, მაგრამ ველური ხეებით სავსე მონაკვეთზე, მხოლოდ ჯერ კიდევ შემორჩენილი ღობე გამცნობდა “აქ ოდესღაც ბაღი იყო” 

გრძელი გზა მქონდა გასავლელი და ფიქრისთვის საკმაო დრო. როგორც ასეთ დროს ხდება ხოლმე აზრები ერთმანეთს მიჰყვა და დავფიქრდი რატომ შეიძლებოდა რომელიმე ამ ბაღის პატრონს მუშაობა შეეწყვიტა და ველური ხეებისთვის გაეწირა ის?

ჩემი Astro Garden-ის ბაღი გამახსენდა, დიდი ხანია აღარ შევსულვარ და ალბათ იქაც ასეთი ჯუნგლებია. რატომ აღარ შევდივარ?  (more…)

Freedom Music Event

პარასკევს დილიდან სიცხე მქონდა, მაგრამ ამ ივენთს თითქმის ერთი კვირა ველოდებოდი, შესაბამისად წასვლა არ გადამიფიქრებია და საღამოს 11-ის წუთებზე უკვე ტელევიზიის პავილიონის წინ ვიდექი ჯესისთან და რამდენიმე ნაცნობთან ერთად. ბლოგერებიდან ჩვენ გარდა კიდევ გიორგი მანთიძე და ქილიფა იყვნენ, რომლებსაც უკვე შესულებს მოვკარი თვალი დიდი ფანჯრიდან (სამივეს ბლოგზე შეგიძლიათ წაიკითხოთ ივენთის შესახებ)

ცოტა არ იყოს პრობლემური ფეისკონტროლის გავლის შემდეგ პავილიონში შევედით და შესასვლელშივე მოვაწერეთ ხელი პატარა ბარათებზე (სადაც ხელმოწერით ვადასტურებდით, რომ ვართ სრულწლოვნები და ფოტოგადაღების უფლებას ვიძლევით)… სამაჯურებიც გაგვიკეთეს.

 დარბაზში შევედით… (more…)

მარტინი უნიქის ტერასაზე

ხუთშაბათს, როგორც წინა პოსტში დავაანონსე, მარტინის ივენთზე ვიყავი მიწვეული, უნიქის ტერასაზე. წინა ივენთზე პირველად მოვინახულე ეს ტერასა და შესაბამისად, პირველ რიგში, ამან გამახარა, რომ წვეულება სწორედ იქ და არა სხვა სართულზე იქნებოდა. დრეს კოდი – საღამოს კაბა (Party Dress). შესაბამისად, შავ კაბასა და შავ დაბალ ფეხსაცმელში გამოვეწყვე და მეგობართან ერთად უნიკისკენ წავედი.

სამწუხაროდ, ამინდმა ზურგი გვაქცია და საშინლად წვიმდა. მიუხედავად ამისა, წვიმას ხელი არ შეუშლია ტერასაზე მარტინის ივენთის გამართვაში. უბრალოდ გადახურეს და როცა შევედი, დამსწრე საზოგადოება მაგიდებთან მარტინის შეექცეოდა სასიამოვნო მუსიკის ფონზე. ასევე, ძალიან სასიამოვნო გარეგნობის მარტინის გოგონები და არანაკლებ სასიამოვნო საზოგადოება.

შევედი თუ არა, ერთი მაგიდა ბლოგერებიც დავინახე, რაც ძალიან მესიამოვნა, ნაცნობი კამპანია ყოველთვის მიქმნის კომფორტს. (more…)

ჰომოფობია თუ კანონდარღვევა?

მაშ ასე, დაახლოებით 10 წუთი ვფიქრობდი დამეწერა თუ არა პოსტი, მაგრამ საბოლოოდ დადებითი გადაწყვეტილება მივიღე და როგორც ხედავ პოსტიც დავწერე. ჩვენს საზოგადოებაში ხშირად ძნელია კარგი გამგების პოვნა და ათას იარლიყს აწებებენ უბრალო ამბებს. ბუზს სპილოდ აქცევენ, სპილოს მთვარეზე ექსპედიციად. მაგრამ, ამაზე მოგვიანებით, ეხლა უბრალოდ რა ხდებოდა დღეს…

ჩემი უფლებები მთავრდება იქ, სადაც სხვისი უფლებები იწყება და არასდროს არც ერთ ადამიანთა ჯგუფს არ მივუდგები ჩემი სუბიექტური მოსაზრებებით. დასკვნებს მხოლოდ დაფიქრებისა და ლოგიკური მსჯელობის საფუძველზე გამოვიტან ხოლმე.

მივყვეთ დეტალურად. ყველაფერი დაიწყო ასე:

არცთუ დიდი ხნის წინ, (2012 წლის 27 მარტს) საქართველოს პრეზიდენტმა ხელი მოაწერა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში შესატან ცვლილებებს და  კანონის თანახმად:

 თუმცა მსვლელობის ჩასატარებლად კანონი და ფეისბუქზე მოწოდება საკმარისი არ იქნებოდა, შესაბამისად, ორგანიზაცია იდენტობამ მერიისგან მიიღო ნებართვა, რომლის თანახმადაც, 17 მაისს უფლება ჰქონდათ ჩაეტარებინათ მშვიდობიანი მსვლელობა. ამ ტიპის ნებართვის დროს, პოლიცია ვალდებულია ხელი შეუწყოს აქციის მშვიდობიანად დასრულებას.

რა მოხდა სინამდვილეში? (more…)

ბავშვები დახმარების მოლოდინში

საერთოდ არ მეხერხება გულისამაჩუყებელი პოსტების წერა, არც ზედმეტად გულისხმიერსა და კეთილ ადამიანად მომიაზრებენ გარშემომყოფები (ალბათ) და ბავშვებისადმი განსაკუთრებით თბილი ქცევებიც არ მახასიათებს, მაგრამ… არის ერთი “მაგრამ”, რომლის წინაშე მეც, ეს ერთი შეხედვით ცივი ადამიანი, ვითრგუნები და ყელში ბურთივით მაწვება …

(more…)

Coffee Break, Tbilisi, Georgia.

რა ჯობია მყუდროდ მოკალათებას, ყავით და სიგარეტით, ლაპარაკს ნებისმიერ თემაზე რაც თავში მოგივა და დასვენებას? შენ არ ვიცი როგორ ზიხარ პოსტის კითხვისას, მე ყავას ვსვამ, სიგარეტს ამ წამს მოვუკიდე და ჩემს ერთობ მივიწყებულ ბლოგზე პოსტის წერა დავიწყე.

მაისის ზომიერად თბილსა და სასიამოვნო გაზაფხულზე, რომ გითხრა რამე განსაკუთრებული ხდებათქო, მოგატყუებ. თუ იმას არ ჩავთვლი, რომ რამდენიმე სასიამოვნო დღე მქონდა (მაგალითად Friday Night At Unique) და ჰო, ახალი სამსახური (ამაზე ოდნავ მოგვიანებით)

→ Starbucks

გახსოვს ალბათ, ერთერთ პოსტში (და არამარტო პოსტში), ვწუწუნებდი, რატომ არ არის საქართველოში Starbucks-თქო. და აი ისიც, გამოჩნდა…  ყავის სახლის რა გითხრა, მაგრამ თვითონ ყავის შეძენა უკვე შესაძლებელია სუპერმარკეტ ბიგბენში – ჭავჭავაძის გამზ. 52 | სუპერმარკეტში – ნაფარეულის ქუჩა 9

“შემოთავაზებულია მხოლოდ 3 სახის დაფქული ყავა პრესისა და მანქანისთვის, რომლებიც ჩვენს კედელზე შეგიძლიათ იხილოთ.მომავალში იგეგმება სტარბაქსის სხვა ყავების შემოტანაც.” (c) Starbucks In Georgia

! ფასი არ მომეწონა, 35 ლარი 340 გრამი დაფქვილი ყავისთვის (თუნდაც სთარბაქსისთვის) ძალიან ძვირია.

→ Coffee Sisauri

რა თქმა უნდა, სთარბაქსის ბრენდთან ახლოსაც ვერ მივა, მაგრამ არცთუ დიდი ხნის წინ, გავიგე, რომ შესაძლებელია ხსნადი ყავის წონით ყიდვა. დგას პატარა ჯიხურები, სადაც შესაძლებელია იყიდო სხვადასხვა სახეობის ყავა, ჭიქები და ა.შ ყიდვა შესაძლებელია კოლმეურნეობის მოედანზე, სუპერმარკეტ “პოპულში”, ასევე “თბილისი ცენტრალში”. შეიძლება კიდევ სხვაგანაც იყიდება, მე მხოლოდ ამ წერტილებში ვნახე. ფასი: 100გრ. 5 ლარი. მოკლედ, ვიყიდე 200 გრამი და სახლში ბედნიერი დავბრუნდი იმიტომ, რომ შეფუთვა მომეწონა. არ ვიცი რატომ მაქვს გართულება, მაგრამ მგონია შეფუთვა ძალიან, ძალიან მნიშვნელოვანია, განსაკუთრებით როცა ყავას ეხება. ვერ წარმოიდგენ რა სასიამოვნო სურნელი ჰქონდა ამ ქაღალდის პაკეტს სახლისკენ რომ მომქონდა…  (more…)

სიმწვანე ქალაქთან ახლოს…

მგონი ბოლოს და ბოლოს ზამთარი წარსულს ჩავაბარეთ და თბილისის ქუჩებში მზის სხივებმა გამოანათა… ალბათ შენც ჩემსავით ელოდი კარგ ამინდს და სიცივის შეგრძნება შენც გიკარგავდა გარეთ გასვლის სურვილს. ახლა კი, რაც არ უნდა ბევრი სასიარულო მქონდეს,  არ მეზარება გასვლა და მიხარია კიდეც.

არ ვიცი რატომ, მაგრამ ბოლო დროს ძალიან ხშირად ვფიქრობ კუს ტბაზე ასვლაზე… მინდა მსგავსი ადგილები რამდენიმე კი არა, ბევრი ჰქონდეს თბილისს. რამდენადაც ვიცი კუს ტბაზე wi-fi არ არის, თორემ აუცილებლად ვიტყოდი ეს ადგილი პატარა სამოთხეათქო. რა შეედრება გაზაფხულის მზიან შაბათს, ზურგჩანთას რომ აიღებ, შვილს, მეგობრებს, საყვარელ ადამიანს ხელს მოკიდებ და კუს ტბაზე წახვალ. იქ სადმე მყუდრო ადგილზე გაშლი პლედს და წამოგორდები… მზის სხივებითა და სუფთა ჰაერით დატკბები, განიტვირთები მტვრიანი ქალაქის ხმაურისგან.

(more…)

Пьяный мачо… ანუ მე და ზემფირა ტრიუმფში

ყველაფერი დაიწყო დაბადების დღეზე საჩუქრად მიღებული ბილეთით:

 გაგრძელდა 31 მარტს ჯერ რამდენიმე ჭიქა კონიაკით, მერე ტრიუმფის წინ გრძელი რიგით და კლუბის დაცვის არაკორექტული ქცევებით.

როგორც იქნა შევდივართ და დაახლოებით ნახევარი საათი ველოდებით ზემფირას სცენაზე გამოჩენას. ამასობაში დალევასაც ვასწრებთ (არაყი+კოლა)

სიგარეტის კვამლი, უჰაერობა, ჭყლეტვა და ზემფირას ხმა… მთვრალი მაჩო ერევანიდან ბართან ჯეკ დენიელსის ბოთლით ხელში  “ლონდონს” მღერის (თუმცა ეს სიმღერა ზემფირას საერთოდ არ შეუსრულებია ტრიუმფში, ალბათ ამან სხვები არ იცოდა)

ბევრი ნაცნობი და კიდევ უფრო მეტი უცნობი დარბაზის ტერიტორიაზე. მე უკვე ვგრძნობ ალკოჰოლის არსებობას ჩემს ორგანიზმში. ვხედავ? ზემფირას ვერ ვხედავ, იმიტომ რომ ბევრი ხალხია. სამაგიეროდ ვიცი, რომ ძველი, ძალიან ძველი ნაცნობი უნდა ვნახო, რომელიც წლებია მენატრება…  (more…)